Araştırmada öğretmen görüşlerine göre, lider üye etkileşimi kalitesi ve duygusal iyi oluş arasında ilişki olup olmadığını belirlemek amaçlanmıştır. İlişkisel tarama modelinde tasarlanan araştırmanın çalışma evrenini 2022-2023 eğitim öğretim yılında İstanbul İli Esenyurt ilçesinde bulunan ortaokullarda görev yapan 3400, örneklemini ise, basit tesadüfi örnekleme yoluyla belirlenmiş 342 öğretmen oluşturmuştur. Araştırma verilerinin toplanmasında, Lider-üye etkileşimi Kalitesi Ölçeği ve İş Yerinde Duygusal İyi Oluş Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma verileri normal dağılım göstermediğinden non parametrik testlerden yaralanılmıştır. Araştırma sonucuna göre, öğretmenlerin lider-üye etkileşim kalitesine yönelik algıları yüksek düzeyde duygusal iyi oluş algılarının sık sık düzeyindedir. Araştırmada, cinsiyet, eğitim düzeyi ve mevcut okulunda çalışma süresi değişkenlerine göre öğretmenlerin lider-üye etkileşimi kalitesi ve duygusal iyi oluşa yönelik algılarında anlamlı farklılık olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Kıdem değişkeni, öğretmenlerin lider-üye etkileşimi kalitesi algılarında anlamlı farklılık oluşturmazken, duygusal iyi oluş algılarında anlamlı farklılık oluşturmuştur. Araştırmada mevcut okul müdürüyle çalışma süresi farklı olan öğretmenlerin lider-üye etkileşimi kalitesi ve duygusal iyi oluş algılarında anlamlı farklılıkların olduğu; lider-üye etkileşimi kalitesi ve duygusal iyi oluş arasında orta düzeyde pozitif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Dolayısıyla okul yöneticileri okulda lider-üye etkileşimini geliştirecek saygı, işbirliği ve paylaşmanın hakim olduğu bir okul kültür ve ikliminin oluşması için açık, sağlıklı, olumlu ve işlevsel bir iletişim sistemi oluşturmalıdır

The current study, as episode two, focused on the latest status of gastrointestinal, urinary tract, and hepatobiliary diseases, which might be induced by stress in cats following the SARS-CoV-2 pandemic in Hatay province in Türkiye. The study looked at post-pandemic (June 2021–June 2022) diagnosis data of cats with gastrointestinal, urinary tract, and hepatobiliary diseases (n: 147), admitted to Hatay Mustafa Kemal University Veterinary Health, Practice, and Research Center. The average age of the cats admitted to the clinic was 33.04 ± 2.77 months in post-pandemic period. The ages of the cats diagnosed with gastrointestinal, urinary tract and hepatobiliary diseases were 27.78 ± 4.33, 38.04 ± 3.95, and 40.12 ± 6.27, respectively. There were no breed and sex difference for diseases diagnosed in post-pandemic duration. Distributions of gastrointestinal, urinary, and hepatobiliary diseases were determined as 51.0%, 37.4%, and 11.6%, respectively. There was no statistical difference between the cat breeds that presented to the clinic in terms of gastrointestinal, urinary, and hepatobiliary diseases. Gastroenteritis (40%), gastritis (17.33%), and unconfirmed and suspected Feline inflammatory bowel disease (13.33%) are more diagnosed digestive system diseases. Cystitis (54.54%) and hemorrhagic cystitis (32.72%) were commonly diagnosed in urinary diseases. Besides, cholangiohepatitis was commonly diagnosed either alone (41.17%) or accompanied by hepatic lipidosis (23.52%) or cholecystitis (17.65%) in cats following the pandemic. Consequentially, although restrictions implemented during the pandemic that caused stress on cats were ended, the chronic impacts of stress seem to be continuing on cats, especially in terms of the gastrointestinal system, following the pandemic.

This study aims to determine the relationship between school administrators' supportive behaviours and psychological empowerment according to teacher perceptions, relational survey model as a quantitative research method was used. The population of the study consisted of 400 teachers working at primary schools in central Bolu, Turkey in the 2020-2021 academic year. As data collection instruments, Administrator Support Scale (PSS) and Psychological Empowerment Scale (PES) were used. Since the data showed normal distribution, parametric tests were employed in the analysis of the data. According to the results of the study, the fact that the teachers' perceptions of the supportive behaviors of the school administrators in terms of emotional and educational support are at the level of slightly agree shows that school administrators are inadequate at supporting teachers emotionally and educationally. Since the school administrators who should be the closest source of information in the professional development of the teachers have supervision and guidance duties, it should be taken into consideration that they are incapable of supporting the teachers in educational sense. That the teachers’ perceptions of psychological empowerment in the dimension of self-determination are at the moderate level is also a striking result. There is a positive and highly significant relationship between the supportive behaviours of school administrators and teachers' perceptions of psychological empowerment. Supportive behaviors of school administrators are a significant predictor of teachers' perceptions of psychological empowerment.

Amaç: Çalışmamızda adölesan dönemde polikistik over sendromu (PKOS) tanısı konulan hastalar ile erişkin dönemde PKOS tanısı alan hastaların vücut kitle indeksi (VKİ), hormon seviyeleri, serbest androjen indeksi açısından fark olup olmadığını araştırmayı, sonuçların adölesan ve erişkin dönem hasta yönetimine olabilecek katkısını incelemeyi amaçladık. Yöntem: Çalışmaya Mayıs 2021-Ekim 2021 tarihleri arasında, 2003 Rotterdam ASRM/ESHRE kriterlerine göre PKOS tanısı almış 75 adölesan PKOS hasta ve 75 erişkin PKOS hasta dahil edildi. Hastaların demografik, klinik özellikleri, folikül stimulan hormon (FSH), luteinizan hormon (LH), estradiol (E2), anti- Müllerian hormon (AMH), tiroid stimulan hormon (TSH), prolaktin (PRL) ve 17-hidroksiprogesteron (17- OHP), seks hormon bağlayıcı globulin ve dehidroksiepiandrostenedion sülfat (DHEAS), serbest androjen indeks düzeyleri kaydedildi. Bulgular: VKİ, adölesan PKOS hastalarında erişkin PKOS hastalara oranla anlamlı olarak düşük saptandı (sırasıyla 23,3±2,9 kg/m2 ve 28,5±4,8 kg/m2) (p<0,001). FSH, LH, E2, progesteron, TSH, 17-OHP ve toplam testosteron seviyeleri ve LH/FSH oranı gruplar arasında benzerdi (p>0,05). PRL (19,77±8,67 ng/mL ve 16,62±7,80 ng/mL, p=0,02) ve AMH (6,68±4,40 ng/mL ve 5,34±3,55 ng/mL, p=0,04) değerleri adölesan grupta anlamlı yüksek saptandı. Sonuç: AMH ve PRL seviyeleri adölesan PKOS hastalarda erişkin PKOS hastalara oranla anlamlı yüksek, VKİ anlamlı düşük saptandı. Adölesan ve erişkin dönemde PKOS gelişimi farklı mekanizmalar ve hormonal değişikliklere bağlı olarak gelişiyor olabilir. Bu konuda kesin konuşabilmek adına geniş serili prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır.

Aims: Immune-related adverse events (irAEs) may be observed due to the mechanism of action of immune checkpoint inhibitors (ICIs). This study investigated the frequency of rheumatologic irAEs and characteristics of the patients who developed rheumatologic irAEs due to ICIs. Methods: This single-center, prospective, and observational study was conducted with the patients who received ICIs due to malignancy between December 2018 and November 2019. The demographic characteristics, clinical characteristics, and inflammatory and noninflammatory irAEs were evaluated. Results: The study included 38 patients (mean age: 54.5±19.2 years, male: 65.8%). Thirtyone (86.1%) patients received nivolumab, 4 (11.1%) patients received atezolizumab, and one (2.8%) patient received pembrolizumab. The median number of treatment cycles with ICIs was 11.5. Rheumatologic irAEs were observed in 20 (55.6%) patients. Four (11.2%) patients had inflammatory and 16 (44.5%) patients had non-inflammatory rheumatologic irAEs. The median time from the initiation of ICI treatment to the development of rheumatologic irAEs was 3 months. All patients with inflammatory rheumatologic irAEs were on treatment with a programmed cell death protein 1 inhibitor. Prednisolone and methotrexate were the drugs used to improve inflammatory musculoskeletal symptoms. Conclusions: Inflammatory rheumatological irAEs due to ICIs were mostly polymyalgia rheumatica and rheumatoid arthritis-like symptoms. Low-dose corticosteroid therapy may be the appropriate choice of treatment of inflammatory rheumatologic irAEs

Objective: We evaluated the survival characteristics of testicular germ cell tumor (GCT) patients with brain metastases (BM). Material and Methods: In this retrospective cross-sectional study, patients with relapsed or refractory GCT and BM were evaluated. The characteristic clinical features of the patients, their systemic treatments, local treatments applied to BM, and follow-up periods were recorded. The primary endpoint was to assess survival after detection of synchronous and metachronous BM. The secondary endpoint was determined as overall survival (OS). Results: Twenty-five patients were included in this study with median age and interquartile range (IQR) of 30.24 and 7.92, respectively. Stage IIIC was detected at first diagnosis in 72% of the patients. The most commonly used local BM treatment was the combination of surgery and radiotherapy (60%). The objective response rate (complete response plus partial response) after local BM treatment was 60%. The median OS in the whole group was 24.75 (IQR: 25.97) months. The median OS (IQR) in the synchronous BM group was significantly different than that in the metachronous BM group [33.51 (18.13) vs. 9.97 (7.52), 95% confidence interval of 6.7 to 40.3 months, p=0.013]. There was no difference in the median OS between the groups [median (IQR)=36.39 (25.35) months vs. 23.70 (35.68) months, p=0.672]. Conclusion: The patients with GCTs presenting with BM during diagnosis were in a better condition than those who developed BM at relapse. However, no significant difference was found in OS. This may indicate shorter survival times for the patients who relapse, as the tumor is resistant to systemic therapy.

Araştırmanın amacı, okul yöneticilerinin kullandıkları motivasyonel dil ile lider üye etkileşimi arasındaki ilişkiyi belirlemektedir. Araştırmada nicel araştırma desenlerinden tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma evrenini Bolu il merkezinde bulunan ortaokullarda görev yapan toplam 400 öğretmen oluşturmuş, 368 öğretmenden geri dönüt sağlanmıştır. Veri toplama aracı olarak; "Motivasyonel Dil Ölçeği" ve "Lider-Üye Etkileşimi Kalitesi Ölçeği" kullanılmıştır. Araştırma verileri normal dağılıma uygun olduğundan parametrik testlerden yararlanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğretmenlerin okul yöneticilerinin kullandıkları motivasyonel dile yönelik algıları motivasyonel ölçeği toplam puanı ile cesaretlendirici dil ve aitlik yaratıcı dil boyutlarında orta düzeyde; yönlendirici dil boyutunda düşük düzeydedir. Okul yöneticilerinin rehberlik ve denetim görevleri de göz önüne alındığında öğretmenlerin okul yöneticilerinin yönlendirici dil kullanmalarına yönelik algılarının düşük düzeyde olması düşündürücü ve dikkat çekici bir sonuçtur. Öğretmenlerin motive edilmesinde ve performanslarının artırılmasında birinci derecede sorumlu olan okul yöneticilerinin yönlendirici dil kullanımına yönelik öğretmen algılarının düşük düzeyde olması, okul yöneticilerinin yeterliklerinin de sorgulanmasını gerekli kılmaktadır. Bu kapsamda okul yöneticileri motivasyon, iletişim gibi örgütsel davranış konularında yeterlilik sahibi olmalıdırlar. Öğretmenlerin lider üye etkileşimi kalitesine yönelik algıları orta düzeydedir. Okul yöneticilerinin kullandığı motivasyonel dil ile lider üye etkileşimi kalitesi arasında pozitif yönlü yüksek düzeyde anlamlı bir ilişki vardır. Okul yöneticilerinin kullandığı motivasyonel dil lider üye etkileşimi kalitesini anlamlı bir şekilde yordamaktadır. Okul yöneticilerinin kullandığı motive edici dil yükseldikçe yönetici ve öğretmenler arasındaki etkileşimin kalitesi de artmaktadır. Dolayısıyla okul yöneticilerinin öğretmenlerle kurdukları etkileşimin kalitesini artırmak için motivasyonel dil kullanımına özen göstermeleri faydalı olacaktır.

The purpose of this study is to determine the prediction level of teachers' psychological empowerment perceptions on their job satisfaction and organizational citizenship behaviors. The research is designed in the relational survey model. 400 teachers working in primary schools in Bolu, Turkey participated in the study and out of 356 teachers participating in the study voluntarily, 314 scales were delivered back and evaluated. Psychological Empowerment Scale, Job Satisfaction Scale and Organizational Citizenship Scale were used as data collection instruments. The findings indicated that teachers’ perceptions of psychological empowerment were moderate in self-determination, and high in other dimensions and the whole scale. The moderate level of teachers’ perceptions of job satisfaction and organizational citizenship is a striking and concerning result. When teachers do not have high level of job satisfaction, their performance will decrease, and it will be difficult for these teachers to exhibit organizational citizenship behavior. Inthestudy, that theteachers’ perceptions of psychological empowerment affect both job satisfaction and organizational citizenship behaviors necessitates the importance of psychological empowerment in increasing teachers' job satisfaction and organizational citizenship behaviors. In this sense, it is an important finding that teachers’ job satisfaction and organizational citizenship behaviors will be increased by means of them having selfdetermination over their work, increasing their competence, making them influential by allowing to think, talk about and intervene the incidents that occur inthe school, and ensuring their participation in work-related decisions. The finding indicating that teachers’ perceptions of psychological empowerment play an important role in increasing their job satisfaction and organizational citizenship behavior reveals the authenticity of the research.

Objective: To demonstrate treatment responses, survival analysis and treatment-related mortality characteristics of patients with malignant somatic transformation (MST). Materials and Methods: In this retrospective cross-sectional study, patients with relapsed and refractory MST who had previously received multiple-line chemotherapy were evaluated. Clinical features and follow-up data of relapsed/refractory MST patients were recorded from the patients’ registration database at the hospital. Age, clinical stage at initial diagnosis, serum tumour marker levels, visceral metastasis status, previous treatment protocols and follow-up times were recorded. This study aims to demonstrate demographic and disease-related characteristics, best response to systemic therapy, and overall survival (OS) results. Results: The study included 14 patients. Mean age at diagnosis was 29.6 years for the whole group. The most-common sarcoma subtype was Ewing sarcoma (44.4% in the sarcoma group). In half the patients, the best response to systemic treatment was determined as a complete response. Median OS for the sarcoma group was 19.72 months [interquartile range (IQR) 29.18 months], and in the adenocarcinoma group, it was determined as 136.24 months (IQR 131.92 months) (p=0.006). The median OS for the whole group was 28.12 months (IQR 99 months). No significant difference in survival was found between synchronous and relapsed cases [median (IQR) 24.09 (91.23) months vs 43.54 (113.51) months, p=0.606]. Conclusions: Germ cell tumour patients with MST should be treated according to the somatic component. Poor responses to cisplatin-based chemotherapy have been found in this cohort. Patients with sarcomatous components were found to have significantly shorter OS.

Objective: This study aimed to compare postpartum depression using the Edinburgh Postpartum Depression Scale (EPDS) and the Beck Depression Inventory (BDI) between the pregnant women who gave birth after hydrotherapy applied during the active phase of labor and those who had conventional delivery. Material and Methods: Between March 2017 and March 2019, 337 pregnant women who gave birth after hydrotherapy applied during the active phase of labor and as the control group, 101 pregnant women who gave birth after spontaneous labor in the same period were included in the study. Demographic characteristics, mode of delivery (vaginal or cesarean section), the visual analog scale (VAS) values for labor pain at the 5th and 10th cm dilatation of the cervix, newborn weight, and gender, presence of maternal and neonatal complications, APGAR scores were recorded. EPDS and BDI were applied by phone in the 6th week postpartum. Results: Median gravida, parity, 1st and 5th minute APGAR scores, VAS at the 5th cm dilatation of the cervix were significantly lower in the hydrotherapy group than in the control group. The number of educated patients, the rate of the nuclear family, and the rate of being educated at the pregnancy school were higher in the hydrotherapy group than in the control group. There was no difference between hydroterapy group and controls in terms of EPDS and BDI scores, mode of delivery, maternal complications, neonatal intensive care unit admission rate. Conclusion: Labour with hydrotherapy may reduce pain in the intrapartum period but doesn't affect postpartum depression.

Objectives: To aim to show the survival outcomes of ifosfamide, carboplatin and etoposide (ICE) therapy and the characteristics of treatment-related hematological side effects in patients with relapsed/refractory bone sarcomas (BSs) andsoft tissue sarcomas (STSs). Methods: Patients who were treated at the Department of Medical Oncology, Gulhane School of Medicine betweenJanuary 2017 and June 2021 were included. Post-ICE progression-free survival (PFS), overall survival (OS) rates and treatment-related hematological side effects were determined. Results: Fifty-six adult patients were included (thirty-four of them BSs). PFS was determined as 6.7 ± 4.4 months and 7.1±3.6 months for STSs and BSs, respectively. OS was 11.4±5.6 monhts and 12.6±7.1 for STSs and BSs, respectively. PFS and OS were not found to be better between groups (p=0.84 and p=0.517, respectively). The median OS and PFS after ICE protocol in patients with two or less systemic chemotherapy lines were significantly higher than those who received three or more lines (7.85±1.66 vs 3.74 ±2.89, p=0.001 and 13.80±8.45 vs 6.73, p=0.001). Conclusion: In addition to its contribution for all patients, ICE may contribute to longer survival, especially in patients receiving ≤2 lines of systemic chemotherapy.

Aims: This study aimed to evaluate the overall survival (OS) after the ifosfamide carboplatin plus etoposide (ICE) protocol for patients with relapsed refractory germ cell tumors (GCT). Differences in the contribution of the ICE protocol to patient survival according to the number of the treatment lines (four or more lines vs. three or fewer lines) were also evaluated. Methods: This retrospective cross-sectional study included patients with relapsed refractory GCT who had previously received multiple-line chemotherapy. Gender, age, clinical stage at diagnosis, tumor marker levels, visceral metastasis status, previous treatment protocols, response rates to ICE, follow-up time, and hematologic side effects were recorded. The primary endpoint was OS after the ICE. The secondary endpoint was the difference in OS between patients who received the ICE on the fourth and subsequent lines vs. those who received the third and previous lines. Results: The final sample included 15 patients (median age 26; males: 93.3%). At diagnosis, 80% of the patients had stage IIIC disease. The median OS in the whole group was 14.0 [interquartile range (IQR) 15.4] months. The median (IQR) OS after the ICE protocol in patients with three or fewer lines was significantly higher than in those who received four or more lines [21.6 (34.5) vs 10.8 (11.6), p=0.034]. Grade 3 neutropenia (46.6%), anemia (40%), and thrombocytopenia (40%) were frequently observed. Conclusions: For heavily pretreated relapsed/refractory GCT, the ICE may show the potential to provide a significant survival. However, more severe hematological side effects may be encountered

Öğretmenlerin sınıf yönetimine yönelik algılarını belirlemeyi amaçlayan ve nitel araştırma desenlerinden durum çalışmasının kullanıldığı araştırmanın çalışma grubunu Bolu ili Yeniçağa ilçesinde bulunan üç ilkokulda görev yapan ve gönüllülük esasına göre belirlenen 25 öğretmen oluşturmaktadır. Çalışma grubu kolay ulaşılabilir durum örneklemesi kullanılarak belirlenmiştir. Araştırmada verilerin toplanmasında görüşme yöntemi ve yapılandırılmış sorulardan oluşan görüşme formu kullanılmıştır. Veriler içerik analizi ile çözümlenmiştir. Araştırma sorularının her biri kategori olarak ele alınmış ve elde edilen veriler çözümlenerek her kategoriye uygun kodlar oluşturulmuştur. Araştırma sonucuna göre, öğretmenlerin sınıf yönetiminde en çok karşılaştığı güçlüklerden bazıları; farklı hazır bulunuşluk düzeyinde öğrencilerle ders yapma, sınıf içi disiplini sağlama, öğrencilerle etkili iletişim kuramamadır. Öğretmenlerin sınıf yönetiminde karşılaştıkları güçlüklerle baş etmede en çok kullandıkları yöntemlerden bazıları; ilgi ve yeteneklere göre sorumluluk verme, zamanı etkili kullanma, güdülemeyi iyi yapma, derse etkileyici giriş yapmadır. Tükenmişlik, stres, motivasyon düşüklüğü-isteksizlik, öfkelenme, iş doyumunun azalması, gerginlik, üzüntü, öğretmenlerin sınıf yönetiminde karşılaştığı güçlüklerin etkilerinden bazılarıdır. Öğretmenlerin bazıları kalabalık grupların yönetimi, zaman yönetimi, sabırlı ve sakin olma, olumlu bir sınıf ortamı oluşturma, dikkat çekme, güdüleme, sorun çözme becerisi gibi bazı konularda kendilerini yeterli görmekte iken; bazı öğretmenler en çok iletişim, öfke kontrolü, zaman yönetimi, sınıf kurallarını uygulama, davranış yönetimi, yenilikçi öğretim yöntem teknikleri, güdüleme, öğrenci sorunlarını çözme konularında kendilerini yetersiz görmektedirler.

This study was performed on 2-year-old seedlings of the Pazar-20 tea clone pots in 2014-2015. Twelve different bacterial isolates (Bacillus atrophaeusRC11, Bacillus megateriumRC07, Bacillus megaterium42/4, Bacillus megaterium21/3, Pseudomonas fluorescensRC77, Pseudomonas fluorescens 8/4, Pseudomonas fluorescens8/6, Pseudomonas fluorescens9/7, Bacillus subtilisRC63, Bacillus subtilis 39/3, Bacillus subtilis36/10, Bacillus subtilisRC521), which were isolated from acidic tea soils and characterized and all laboratory tests were performed. With biological fertilizers formed by triple combinations and 7 different carrier formulations (K-tea compost, T-peat, P-perlite, L-leonardite, Z-zeolite, V-vermiculite and S-liquid carrier formulation) on the enzyme activities (peroxidase-POD, Polyphenol oxidase-PPO, Urease, 5-Dehydroxyshikimate reductase, Alchol dehydrogenase-ADH, Glucose 6-phosphate dehydrogenase-G6PD, 6-phosphogluconate dehydrogenase-6PGD, Glutathione reductase-GR and Glutathione S-transferase-GST) of tea leaves were determined. All bacterial formulations used in the study positively affected the enzyme activities in the tea leaves at different rates compared to the control. This activity was found to be statistically significant. Additionally, it was determined that the efficiency of the carrier was important in both years (2014-2015) statistically, liquid formula and peat carriers had the highest effect.

Percutaneous nephrostomy catheter insertion allows the diagnosis and treatment of many pathologies from kidney failure to infection and obstruction. Vascular injuries are considered one of the complications of percutaneous interventions and are rarely seen after percutaneous nephrostomy catheter insertion. Herein, we report the first case of the successful surgical treatment of iatrogenic abdominal aortic injury after percutaneous nephrostomy catheter insertion in a 78-year-old female patient who developed hydroureteronephrosis and acute renal failure due to obstructive ureteral stone in the right proximal ureter.

Bu araştırmanın amacı, öğretmenlerin davranışsal güçlendirilmesi ile örgütsel adanmışlık algılarını belirlemek ve bunlar arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığını ortaya koymaktır. Araştırma, ilişkisel tarama modelinde tasarlanmıştır. Araştırmanın çalışma evrenini Bolu ili merkez ilçede bulunan resmi ilkokul, ortaokul ve liselerde 2020-2021 eğitim-öğretim yılında görev yapan öğretmenler oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak "Kişisel Bilgi Formu", "Öğretmenlerin Davranışsal Açıdan Güçlendirilmesi Ölçeği" ve "Öğretmenlerin Örgütsel Adanmışlık Ölçeği" kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, öğretmenlerin davranışsal güçlendirilme algıları ölçek genelinde ve boyutlarında "çoğu zaman" düzeyinde; örgütsel adanmışlık algıları, ölçek genelinde ve boyutlarında "yüksek" düzeydedir. Davranışsal güçlendirme ölçeği ve boyutları ile örgütsel adanmışlık ölçeği ve boyutları arasında pozitif yönlü anlamlı ilişki vardır.

Araştırmanın amacı, öğretmenlerin okul yöneticilerinin dönüşümcü liderlik özellik ve davra nışlarına yönelik görüşlerini tespit etmektir. Nitel araştırma desenlerinden durum çalışmasınınkullanıldığı araştırmanın çalışma grubunu, 2020-2021 eğitim-öğretim yılında Bolu ili Yeniçağaİlçesinde 3 ilkokul, 2 ortaokul ve 1 lisede görev yapan 32 öğretmen oluşturmaktadır. Veriler yarıyapılandırılmış sorulardan oluşan görüşme formu kullanılarak toplanmış olup, betimsel analizyöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre okul yöneticilerinin ideal leştirilmiş etki boyutundaki dönüşümcü liderlik özellikleri ve davranışları rol-model, etkileme,sevgi ve güven veren davranışlar şeklindedir. Okul yöneticileri rehberlik ederek, teşvik edici vedestekleyici olarak ve olumlu atmosfer oluşturarak öğretmenlere ilham verip motivasyonlarınıartırmaktadırlar. Okul yöneticilerinin entelektüel uyarım boyutundaki özellik ve davranışları de ğişime açıklık, sorun çözme, etkileme ve ikna etme olurken; bireysel ilgi boyutunda değer verme,destekleme ve rehberlik etme şeklindedir. Araştırma sonuçları doğrultusunda okul yöneticile rinin öğretmenleri motive eden, öğretmenlere ilham veren, destek ve rol model olan, yenilikçi,değişime açık dönüşümcü liderler olmaları önerilmektedir.

Objectives: Sepsis is a systemic inflammatory response. Beta-hydroxybutyrate is a product of ketogenesis that develops after the formation of coenzyme A from fatty acids.We aimed to evaluate the association between survival andbeta-hydroxybutyrate in sepsis patients.Methods: This is a single-center, prospective, cross-sectional study. Between May 2018 and May 2019, 51 patients diagnosed with sepsis or septic shock in Gulhane Education and Research Hospital were included in the study. Patients,grouped as non-survivors (Group I) and survivors (Group II) were included in the study and followed for 28 days aftertheir initial blood samples obtained. Plasma beta-hydroxybutyrate level analyses were measured by using Liquid Chromatography Tandem Mass Spectrometry (LC-MS-MS).Results: Within 28 days, 22 patients died (Group I); 29 patients survived (Group II). The SOFA scores were 12.45±4.22 inGroup I and 9.97±3.30 (p=0.022) in Group II, and the APACHE-2 scores were 38.05±6.23 in Group I and 34.10±7.22(p=0.046)in Group II. Beta-hydroxybutyrate levels were 20.4 µM (IQR=9.2-29.98 µM) in Group I and 54.9 µM (IQR=13.55–120.83µM) in Group II (p<0.05).Conclusion: Our study is the first showing the clinical significance of beta-hydroxybutyrate in sepsis patients. Our findings on beta-hydroxybutyrate may illuminate a reasonable positive effect.

Aim: The aim of this study is to determine the rates of rapid antigen detection test use, test results and its relationship with Modified Centor Score and investigate the effect of rapid antigen detection test use on prescribing behaviour.Methods: This research was conducted by scanning the family physicians¶ information system retrospectively. From the Family Medicine Information System, where polyclinics and prescription records of the family health centers where 12 family physicians work in Kayseri are located, the number and results of rapid antigen detection tests performed between February 2017 and April 2019, the Modified Centor Score automatically calculated by the system, the number of prescribed antibiotics and symptomatic treatment information was recorded.Results: The positivity of rapid antigen detection test was considered, cut-off value of Modified Centor Score was >2 (ROC EAA:63.9, Cl:0.95,0.61-0.66). Sensitivity rate of the test for diagnostic score was 86% and selectivity rate was 48.8%.Conclusion: Family physicians should be encouraged to use rapid antigen detection test. The fact that antibiotics are prescribed in rapid antigen detection test negative patients may indicate that confidence level of the test is less than physical examination and clinical findings.

Aims: Medulloblastoma is very rare and accounts for only 1% of intracranial tumors in adults. There are limited treatment options for adult medulloblastoma patients who have relapsed or refractory disease. We aimed to show real-life data on health outcomes in adult patients with recurrent or refractory medulloblastoma patients who received autologous hematopoietic stem cell transplantation (AHSCT).Methods: We analyzed the data of 15 patients who underwent AHSCT after ifosfamide, carboplatin, and etoposide (ICE) as high-dose chemotherapy (HDCT) regimen for relapsed or refractory medulloblastoma from 2010 to 2020. Overall response rate (ORR), overall survival (OS) and progression-free survival (PFS) of the patients were evaluated.Results: Fifteen patients were observed in this study. The mean age of the study group was 27.9±8.1 years and 53.3% of the patients were female (n=8). ORR was 100%. The median OS and PFS were 24 months [95% confidence interval (CI): 11.4-36.5] and 13 months (95% CI: 10.2-15.8), respectively. One-year OS and PFS rates were 77% and 55.2%, respectively. Five-year OS rate was 82.5%.Conclusions: AHSCT with ICE as HDCT regimen is a safe and effective treatment option for relapsed or refractory adult medulloblastoma patients with an acceptable ORR, OS and PFS time.

Germ cell tumors are chemosensitive tumors, and patients with metastatic germ cell tumors can be cured even in the metastatic setting. There are limited treatment options for the patients who have refractory or recurrent disease after high dose chemotherapy (HDCT) with autologous stem cell transplantation. We aimed to show real-life data on health outcomes in adult patients with recurrent or refractory germ cell tumor who received the gemcitabine, oxaliplatin, and paclitaxel (GemPOx) combination regimen.We analyzed the data of 33 patients receiving GemPOx regimen after HDCT in our department between January 2016 and January 2020. Primary objectives were overall response rate (ORR), overall survival (OS), and progression-free survival (PFS). The mean age of the study group was 31.5 ± 8.2 years. Of the 33 patients, 27 (81.8%) were men. The median OS and PFS were 16 months (95% CI: 7.33-24.7) and 10 months (95% CI: 5.1-14.9), respectively. The one-year OS and PFS were 65.7% and 40%, respectively. ORR was 42.4%. Toxicity was managable.Our study demonstrates acceptable safety and efficacy of GemPOx regimen for relapsed refractory patients with germ cell tumors. GemPOx remains one of the best determined systemic treatment options for progressive germ cell tumors patients after HDCT.

Aims: In extragonadal germ cell tumors (EGGCT), chemosensitivity and prognosis are worse than in GCT tumors. There is no standard salvage chemotherapy regimen for relapsed/refractory EGGCT patients. Autologous stem cell transplantation (ASCT) has increasingly been used in recent years as a second or third salvage therapy. In this study, we aimed to share our experience with the relapsed/refractory EGGCT patients who underwent ASCT.Methods: The data of patients who underwent ASCT and were followed up according to tango in EGGCT between 1991 and 2015 at the University of Health Sciences Turkey, Gülhane Training and Research Hospital, Ankara, Turkey, were retrospectively analyzed.Results: This study included 30 patients. The most common involvement site was the retroperitoneum (n=20, 66.7%), followed by the mediastinum (n=10, 33.3%). Retroperitoneal lymph node dissection was performed in 14 patients. Due to relapse, 27 patients received 3 cycles of TIP (paclitaxel, ifosfamide and cisplatin) and three patients received 3 cycles of VIP (etoposide, ifosfamide and cisplatin) treatment as the first salvage. Complete response was achieved in 10 patients. Progression was recorded in five patients. As the second salvage, 13 patients received VIP and three patients received TIP. In addition, 10 patients underwent ASCT as the second salvage and 20 patients had the third salvage. Nine patients died and 21 patients were still under follow-up.Conclusions: Although the chemosensitivity and prognosis are worse in patients with EGGCT than in those with gonadal GCT, their survival seems to be increased significantly with multimodal treatments and ASCT.

Diabetes mellitus is a metabolic disorder with an increasing incidence all over the world leading to high sequelae and high mortality rates behind other microvascular and macrovascular complications. The deterioration in angiogenesis in particular is known to cause deterioration of vascular complications of diabetes. After the discovery of a natural angiogenesis inhibitor, angiostatin in the ethiopathogenesis of retinopathy and nephropathy, which are frequent complications of diabetes, several successful clinical trials have been made. However, the most lethal complication of diabetes, diabetic heart failure, lacks any trial about effectiveness of angiostatin. In this study, the levels and the clinical significance of angiostatin were investigated in oral antidiabetic or Insulin treated diabetic patients with heart failure. The patient group consisted of 31 patients with a diagnosis of diabetes mellitus and heart failure and the control group included 30 patients with heart failure without diabetes mellitus. Serum levels of angiostatin were studied. A total of 61 subjects were enrolled in the study. The patient group consisted of 31 patients; between the age of 56-88 (73.06 ± 8.7) years, of which 16 (51.6%) were female and 15 (48.4%) were male. The control group included 30 patients; 15 (% 50) women and 15 (50%) of were male, between the ages of 57 to 85 (74.23 ± 8.27). In the case group, the average angiostatin levels were 133.25 ± 78.46 and in the control group it was found to be 121.7 ± 71.81. The average angiostatin levels were similar in diabetic and non-diabetic heart failure groups (p=0.55). The average serum angiostatin levels showed a significant negative correlation with the level of fasting blood glucose. In our study, diabetic patients with heart failure, when compared with non-diabetic patients with heart failure, showed no significant difference in the levels of angiostatin. Levels of angiostatin are not affected by the level of HbA1c. Fasting blood glucose level has a negative correlation with the level of angiostatin. In order to be used in determining the prognosis in diabetic patients with heart failure, further studies are needed on angiostatin levels.

Objective: Unlike left testicular vein, right testicular vein drains into inferior vena cava. Consequently, the systemic spread of testicular cancers in each side is expected to differ based on the vascular structures of the right and left testis. In this study, we investigated the effect of tumour localization on survival of nonseminomatous testicular cancer patients.Materials and Methods: We included three hundred and twenty-one (321) non seminomatous testicular cancer patients who were followed-up at Gülhane Training and Research Hospital between January 1981 and December 2015.Results: The primary tumour found in the left testis in 152 (47.2%) patients, while 170 (52.8%) patients had the primary tumour in the right testis. The lungs (n=62, 42.5%) was the most common site of metastasis. During follow-up and primary treatment, 74 (23.1%) patients had recurrence, which was common in retroperitoneal lymph nodes (10.3%) and lung (5%). Median follow-up period was 88.3 (range: 1-386) months, while median survival was 337 months in all cases. Median 10 year survival rate was 74.1%, while median 20 year survival rate was 70.7%. We found that survival of patients with the primary tumour was significantly different between the left and right testis (337.6 months vs denotes not reached, p=0.001). The recurrence rate was significantly higher (84.7% vs 68.2%; p=0.002) in patients with right testicular tumour when compared to patients with left testicular tumour.Conclusion: The survival of the patients with tumour localized in the right testis was higher than patients with tumour localized in the left testis.

Background: Diabetes mellitus (DM) is a multifactorialchronic disease, in which patients need to be treated withinsulin in some conditions. Capillary growth is regulatedby growth factors like vascular endothelial growth factor(VEGF) and endogenous inhibitors such as the splicevariant of VEGF receptor-1 (sVEGFR-1). We aimed to showthe levels and the clinical significance of VEGF, sVEGFR-1in patients with DM on insulin treatment.Materials and methods: A total of 83 subjects consistingof patients with the diagnosis of DM (n = 47) and healthycontrol (n = 36) were included the study. Plasma levels ofVEGF and sVEGFR-1, were measured using the enzymelinked immunosorbent assay method.Results: The average sVEGFR-1 levels of DM group was significantly higher than the control group (0.106 ± 0.052 and0.073 ± 0.049, respectively; p = 0.005). Significantly lowersVEGFR-1 levels were determined in patients receivingmetformin vs. without metformin using (0.065 ± 0.016 and0.118 ± 0.053, respectively; p = 0.001).Conclusion: This is the first study evaluating and demonstrating the importance of plasma VEGF and sVEGFR-1 levels together in DM patients receiving insulin. Using metformin may have positive effect on angiogenesis in DM. Further studies are required to understand these effects.

Objective: In this study, our aim was to investigate the clinical significance of VEGF, sVEGFR-1 in HFpEF patients. Materials and methods: Seventy-two participants enrolled in this cross-sectional case-control study including HFpEF patients (n = 41) and healthy (n = 31) subjects. Blood samples were collected and serum VEGF, sVEGFR-1 analysis, and transthoracic echocardiography were performed. Results and discussion: The average sVEGFR-1 level of HFpEF patient group was significantly higher than the control group (respectively 0.136 ng/L (0.04–0.34), 0.06 ng/L (0.01–0.25); p < 0.001). The average VEGF level of HFpEF patients using beta blocker was significantly higher than the HFpEF patients not using it (respectively 0.585 ± 0.194 ng/L; 0.349 ± 0.269 ng/L; p = 0.025). The average VEGF level of HFpEF patients using statins was significantly higher than the HFpEF patients without a medication (respectively 0.607 ± 0.099 ng/L; 0.359 ± 0.273 ng/L; p = 0.038). Conclusion: Our study is the first study demonstrating the relations among HFpEF, accompanying morbidities, VEGF and sVEGFR-1 levels. Statins and beta blockers may have positive effects on angiogenesis in HFrEF patients via increasing VEGF levels.

The aim of this study was to investigate the relationship between school leadership'sethical leadership behaviors, teachers' perceptions of trust in school principal andorganizational commitment. The study group of the study, which was used in therelational screening method, consists of 103 teachers working in the 1st term of2016-2017 academic year in Yeniçağa district of Bolu province. Ethical LeadershipScale, Multi Purpose T Scale and Organizational Commitment Scale were used tocollect data. The mean, standard deviation, Mann-Whitney U test, Kruskal-Wallis testand Pearson correlation coefficient were used to analyze the data. Organizationalcommitment of teachers from different gender, branch, age and seniority, ethicalleadership behaviors of school principal and trust perception of school principal aresimilar. Teachers 'perceptions of the ethical leadership of school principals andteachers' perceptions of the school principal trust; between the ethical leadershipbehaviors of school principals and the organizational commitment of teachers; It wasfound that there was a positive and high level of relationship between teachers'perceptions of trust and organizational commitment. In the light of the results of thestudy, when teachers' perceptions of the ethical leadership behavior of the schoolprincipals, teachers' perceptions of trust in the school principal and a positive andhighly significant relationship between teachers' organizational commitment,teachers' school principals' behaviors should be at the ethical level in order toincrease their trust and organizational commitment. The school principals can beprovided with universal trainings in the field of education and school managementand the development of leadership skills.

Objectives: Heart failure (HF) with reduced ejection fraction (HFrEF) is defined as an ejection fraction (EF) of less than40%. An EF of 40% to 50% is known as HF with mid-range EF, which is considered a subgroup of HF with preservedejection fraction, rather than HFrEF. Angiostatin inhibits angiogenesis and the proliferation of mesenchymal stem cells.Though many studies in the literature have focused on the effect of angiostatin on endothelial cell apoptosis, studiesabout angiostatin levels in HF patients are limited. The aim of this study was to evaluate the angiostatin level in systolicHF patients with chronic kidney disease (CKD).Methods: A group of 69 individuals, consisting of patients with a diagnosis of systolic HF with CKD (n=29) and healthy(n=40) subjects, was included in the current study. Serum angiostatin, plasma N-terminal pro-brain type natriureticpeptide, and creatinine levels were assessed, and transthoracic echocardiography was performed.Results: The angiostatin level of the patient group was significantly higher than that of the control group (median:163 ng/mL [25th–75th interquartile range: 48-336 ng/mL] and median: 58.14 ng/mL [25th–75th interquartile range: 18.1-167 ng/mL], respectively; p=0.02). The angiostatin level of HF patients receiving beta blocker therapy was significantlyhigher than that of the HF patients who were not taking a beta blocker (105.3 ng/mL [50.7-220.7 ng/mL] and 70.4 ng/mL [35-224 ng/mL], respectively; p=0.02).Conclusion: To the best of our knowledge, this study is the first to examine this subject. Angiostatin may be an importantmarker in systolic HF patients with CKD. The use of a beta blocker may inhibit angiogenesis and induce apoptosisin HF patients with CKD. Further studies are required.

Objective: The correlation between neutrophil-to-lymphocyte ratio (NLR) and platelet-to-lymphocyte ratio (PLR) and the prognosis of different cancers has been determined by a series of studies. The role of these inflammatory markers as definitive prognostic factors in bladder cancer is controversial. This research was conducted to explore the prognostic worth of pretreatmentinflammatory markers including NLR and PLR in metastatic bladder cancer (mBC) patients receiving first-line chemotherapy.Materials and Methods: We retrospectively appraised 71 patients diagnosed with mBC from August 2005 to November2017. According to the threshold values that were identified by receiver operating characteristic (ROC) curve analysis, theNLR and PLR were each divided into two groups: first, ≤2.93 and >2.93, and second, ≤168.9 and >168.9 respectively.The Cox proportional hazards model was applied to uncover the probable predictors of progression-free survival (PFS) andoverall survival (OS).Results: Findings obtained by univariate analysis determined that an elevated NLR, a high PLR, and the onset of anemiawere significantly correlated with poorer OS. Additionally, a significant relationship was found between an elevated NLR andreduced PFS. In the multiple analysis, an elevated NLR was identified as an independent predictor for both, reduced OS (OddsRatio (OR): 5.58, 95% Confidence interval (CI): 2.80–11.13, p<0.05) and PFS (OR: 3.43, 95% CI: 1.92–6.12, p<0.05).Conclusion: Findings of this research revealed that NLR was an independent prognostic tool of PFS and OS in mBC patients undergoing first-line chemotherapy.

Background/aim: The clinical effect of angiostatin in diabetes mellitus (DM) patients receiving insulin is a meaningful gap in theliterature. In this study, we aimed to show the levels and the clinical significance of angiostatin in DM patients receiving insulin.Materials and methods: This is a case-control study. Serum angiostatin levels were determined by ELISA. A total of 83 people consistingof healthy subjects (n = 36) and patients with a diagnosis of DM receiving insulin therapy (n = 47) were included in this study.Results: The mean angiostatin levels of the DM group were significantly higher than those of the control group (86.0 ± 68.1 ng/mLand 58.0 ± 22.4 ng/mL, respectively; P = 0.011). Significantly lower angiostatin levels were determined in the DM patients receivingmetformin with respect to those not receiving metformin (97.2 ± 74.4 ng/mL and 49.3 ± 7.0 ng/mL, respectively; P = 0.021). Significantlyhigher levels of angiostatin were observed among the DM patients using a beta-blocker (BB) than the DM patients not using a BB (115.5± 78.71 ng/mL and 73.44 ± 60.08 ng/mL, respectively; p = 0.029).Conclusion: This is the first study evaluating and demonstrating the serum angiostatin levels in DM patients receiving insulin. Furtherstudies are required to understand the effect of angiostatin in diabetics and the effect of medications on angiogenesis in these patients.

Aims: Testicular tumors are one of the most common malignancies in males, between15 and 35 years of age. Testicular cancer patients are treated with the combination ofgemcitabine, oxaliplatin and paclitaxel (GOP) in relapsed and refractory disease, but theliterature about the GOP treatment is limited. We aimed to demonstrate the real-life dataof progressive testicular cancer patients who received GOP treatment.Methods: Medical records of 17 patients who received GOP treatment at the GulhaneTraining and Research Hospital were reviewed retrospectively. Overall response rate(ORR), overall survival (OS) rate and progression-free survival (PFS) of the patients wereevaluated.Results: Overall response was obtained in 58.8% (n=10), and a complete responsewas achieved in 11.2% (n=2) of the cases. OS time was 14.2 months and the OS ratein the first year was 73.1%. The PFS time was 7.6 months. In most of the patients,thrombocytopenia, anemia and leukopenia were observed during GOP treatment.Conclusions: GOP is a safe and effective treatment option for relapsed refractorytesticular cancer patients with an acceptable ORR, OS and PFS time. Additionally, GOPtreatment was associated with cognitive side effects in patients.

Aims: Germ cell tumors (GCT) are the most common malignancies, especially in malesof 15 to 35 years of age. Tandem autologous hematopoietic stem cell transplantation(AHSCT) with carboplatin and etoposide (CE) has been performed for many years inrelapsed and refractory germ cell patients, but information about AHSCT in patients withgerm cell tumors is limited. We aimed to demonstrate some real-life data about patientswho underwent AHSCT due to germ cell tumors.Methods: In this retrospective study, medical records of 20 patients who received CEas high-dose chemotherapy for AHSCT betweeen November 2016 and April 2018 werereviewed. Response rates at 12th month and toxicity profiles were evaluated.Results: A complete response was obtained in 15% (n=3) and a partial response wasobtained in 20% (n=4) of the cases after AHSCT. The survival rate during AHSCT wascalculated as 95%. When the progression-free survival time of the patients was examined,the median recurrence time was 6 months (95% CI: 5.08-6.91). The rate of recurrencewas 57% in 6 months. Neutropenia, thrombocytopenia and anemia were observed duringAHSCT in all patients.Conclusions: High dose chemotherapy as CE in AHSCT is a safe and effective treatmentoption in relapsed refractory GCT with an acceptable PFS and mortality rate. Also, highdoseCE was associated with low treatment-related mortality and reasonable side effectsin patients with poor prognosis.Yüksel Ürün,7 Gökhan Erdem8

Araştırmada ilkokul öğrencilerinin çevre sorunları ve çevre eğitimine yönelik algılarını belirlemek amaçlanmıştır. Çalışma grubunu Yeniçağa'da eğitim öğretim gören 50 öğrenci oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre öğrenciler çevre kavramını can dost, yuva, oksijen, hayat, yaşam alanı, ağaç, dünya ve doğa olarak ifade etmişlerdir. Öğrenciler çöp atıklarını, ağaçların yok edilmesini, toprak kirlenmesini, sulara çöp DOI: atılmasını, atık pillerin çevreye atılmasını, hava ve ses kirliliğini, orman yangınlarını çevre sorunu olarak ifade etmişlerdir. Belediyelerin, Çevre İl Müdürlüklerinin, okulların ve okul müdürlerinin, öğretmenlerin, Orman İşletme Müdürlüklerinin, ormancıların, Halk Eğitim Merkezlerinin, TEMA'nın çevre eğitiminde görevli kişi veya kurumlar olabileceğini belirtmişlerdir. Öğrenciler fidan dikerek, çöpleri çöp kutusuna atarak, dönüşüm kutuları kullanarak, piknikten sonra ateşi söndürerek, fabrika bacalarına filtre takılarak, göl ve derelere çöp atmayarak, insanları çevre konusunda eğiterek, sokaklara çöp kutuları konularak, atık pilleri toplayarak çevre sorunlarının önlenebileceğini ve çözülebileceğini ifade etmişlerdir. Öğrenciler okullarında pil toplama projesi yapıldığını, TEMA ile işbirliği yapılarak çevre eğitimlerinin yapıldığını, ağaç dikme çalışmalarının yapıldığını belirtmişler ve bu çalışmaların devam etmesini istemişlerdir. Ayrıca geri dönüşüm kutularının konularak kâğıt ve kapak toplandığını belirtmişlerdir. Öğrenciler okullarında çevre eğitimi ile ilgili insanlara çevre eğitimlerinin verilmesini, çevre projelerinin yapılmasını, çevre eğitimiyle ilgili tiyatrolar yapılmasını, çevre ile ilgili müzik yayınlarını yapılmasını, doğa defterlerinin oluşturulmasını, çevre temizliği ile ilgili yarışmaların düzenlemesini, çevre dergisinin oluşturulmasını istemişlerdir. Araştırma bulgularından anlaşılacağı gibi ilkokul öğrencileri çevre ve çevre sorunlarına oldukça duyarlıdır. Bu bağlamda ilkokullarda çevre eğitiminin önemli olduğu anlaşılmaktadır.

Bu araştırma, mineral gübre, bir ticari biyolojik gübre ve organik ve inorganik kaynaklı katı (çay artığı,torf, perlit, leonardit, zeolite ve vermikülit) ve sıvı taşıyıcılarda geliştirilen azot fikseri ve fosfat çözücümikroorganizma esaslı beş farklı biyolojik gübre formülasyonunun (F1: Bacillus atrophaeus 55/6+BacillusmegateriumB2/8+Pseudomonas putida 3/10; F3: Bacillus pumilus 35/6+Paenibacillus polymyxa 2/2+Pseudomonassp.27/3; F4: Bacillus pumilus RC19+Paenibacillus polymyxa RC35+Pseudomonas putida 29/2; F5: Bacilluslentus 29/6+Paenibacillus polymyxa RC14+Pseudomona putida RC06), çay gelişmesi ve enzim aktivitesiüzerine etkisini değerlendirmek amacıyla Rize'de doğal koşullar altında iki yıl süreyle yürütülmüştür.Araştırma, yedi taşıyıcı, sekiz uygulama ve her bir tekerrürde dört fidan olmak üzere beş tekerrürlü olaraktesadüf parselleri deneme desenine göre düzenlenmiştir. Bakteriyel formülasyon etkinliği aşılanan strain,taşıyıcı materyal ve ele alınan parametrelere göre değişmiştir. Biyolojik gübre formülasyonu Hayrat Türk çayklonunda gövde gelişmesi, bitki yüksekliği, gövde çapı, yaprak verimi, klorofil ve antioksidan içeriği, yaprakalanı, oksidatif, katalitik, hidrolitik ve antioksidan enzim aktivitesi dahil gelişmeyi teşvik etmiştir. Araştırmadatest edilen bakteri kombinasyonlarının bitki gelişmesini teşvik ettiği, kimyasal gübre gereksinimini azaltabildiği,organik ve sürdürülebilir tarım uygulamalarında biyolojik gübre olarak kullanılabilecek potansiyele sahipolduğu belirlenmiştir

Somatik klonlama yoluyla hayvan üretimi, üstün değerdeki bireylerin korunması, savunmasız ve tehlike altında bulunan türlerin korunması ile transgenik hayvanların çoğaltılmasına hizmet eder. Çalışmanın materyalini 167 adet MI ve 219 adet MII dönemdeki oosit oluşturdu. Polar cisimciklerin (MII) ve kromatin setlerin (MI ve MII) enükleasyonu, 44 saatlik in vitro olgunlaştırma periyodunun ardından gerçekleştirildi. Nükleer transfer amacıyla siklik dönemlerdeki granüloza hücreleri kullanıldı. Oositsomatik hücre komplekslerinde füzyon işlemi, DC akımın sağlandığı 2.0 kV/cm 60 µs, 0.1s ara (2x), BTX Electrocell Manipulator 200 (BTX, San Diego, CA, USA) ile gerçekleştirildi. Aktivaston işlemi için ise, 1.0 kV/cm 20µs DC akım 0.1s ara (2x) kullanıldı ve ardından 2 mM 6-DMAP (6-dimethylaminopurine) içerisine alınarak, 38°C'lik sıcaklık ve %5 CO2, %5 O2 ve %90 N2 gaz karışımının sağlandığı inkübatörde 4 saat süresince kültüre edildi. Somatik hücrelerin nakledildiği klon embriyolar daha sonra aynı inkübatör koşullarında %0.4 BSA katkılı mSOF medyumu içerisinde 8 gün boyunca in vitro kültüre bırakıldılar. Ardından klon embriyolar, embriyonik hücre sayılarının tespiti amacıyla Hoechst 33342 (5 ?g/mL) içeren HSOF medyumu içerisine alındı ve ultraviyole küplü floresan mikroskobunda değerlendirildi. Sonuçta, füzyon (%66.66-21.55) ve yarıklanma oranlarının (%15.75-11.11) MII dönem oositleri lehine önemli derecede üstün olduğu belirlendi (P<0.02). MII grubunda 14 adet embriyonun (%9.58) morula döneme kadar geliştiği gözlenirken, MI grubunda ise, yarıklanan tüm embriyoların 2-4 hücreli dönemde kaldığı ve her iki gruptan da hiçbir embriyonun blastosist aşamasına ulaşamadığı gözlendi.

Koyun yün, et ve süt kaynağı olarak dünya çapında önemli bir çiftlik hayvanıdır. İn vitro kültür esnasında oksidatif stres embriyo ve gametlerin gelişiminde defektlere neden olur. Sisteamin, L-askorbik asit, beta merkaptoetanol, sistein, glutatyon, proteinler, vitaminler gibi birçok antioksidanlar oksidatif stresi engellemek için kültür medyumunda kullanılır. Bu çalışmada maturasyon medyumuna sisteamin ve kültür medyumuna ovidukt hücreleri eklenen oositlerin kontrol grubu oluşturularak kültürleri sonucundaki gelişim aşamalarının değerlendirilmesi hedeflendi. Oositler mezbahada kesilen koyunların ovaryumlarından elde edildi. Seçilen oositler 100 µM sisteamin ilaveli ve ilavesiz TCM-199 medyumunda 38.5-38.8ºC'de %5 CO2 altında 23 saat boyunca inkübe edildi. IVF aşamasında koçlardan elektroejakülasyon yöntemiyle elde edilen taze sperma H-SOF medyumunda yıkandıktan sonra fertilizasyon amacıyla B-SOF medyumunda bulunan oositler ile 18 saat 38.5-38.8ºC'de %5 CO2, %5 O2 ve %90 N2'de inkübe edildi. Sisteaminli/sisteaminsiz (S +, -) maturasyon medyumundan çıkan oositler, SOF veya CR1aa medyumlarında ovidukt hücreli/ovidukt hücresiz (Ov +, -) şu şekilde gruplara bölündü; Grup Ia: SOF+(S+ Ov-), Grup Ib: SOF+(S+Ov+), Grup Ic: SOF+(S- Ov-) Grup Id: SOF+(S- Ov+); Grup IIa: CR1aa+(S+ Ov-), Grup IIb: CR1aa+(S+ Ov+), Grup IIc: CR1aa+(S- Ov-), Grup IId: CR1aa+(S- Ov+). Embriyolar 38.5-38.8ºC'de %5 CO2, %5 O2, %90 N2 içeren inkubatörde 7 gün boyunca kültüre edildi. Kültür sonucunda embriyoların blastosit aşamasına kadar olan gelişimleri günlük olarak izlenerek kaydedildi. Bu çalışmada istatistik analiz için SPSS paket programında bulunan GLM prosedürü kullanıldı. Sonuç olarak, SOF ve CR1aa medyumlarında kültüre edilen koyun embriyolarının blastosiste ulaşma kapasitesi açısından in vitro üretim medyumlarında sisteamin veya ovidukt hücresi ilavesinin gelişimleri üzerine bir etkisinin olmadığı ve gruplar arasında istatistiksel bir önemin olmadığı tespit edildi

-

The aims of this study were to investigate the effect of oviductal cells on in vitro maturation (IVM) of canine oocyte in TissueCulture Medium 199 (TCM-199) or synthetic oviductal fuid (SOF) supplemented with bovine serum albumin (BSA) or fetal calfserum (FCS) and to compare the maturation rates of oocytes from the diestrus and anestrus stages. Following ovariohysterectomy, 13pairs of ovaries were collected from bitches in anestrus (n = 10) or diestrus (n = 3) and oocytes were harvested by slicing. Te oviductswere fushed with TCM-199 containing 10% FCS and were scraped and squeezed into a tube in order to obtain oviductal cells. Selectedoocytes were divided into groups for IVM over 48 h for each of the diestrus and anestrus stages as follows: Group Ia, SOF+BSA; GroupIb, SOF+BSA+oviductal cells; Group IIa, SOF+FCS; Group IIb, SOF+FCS+oviductal cells; Group IIIa, TCM-199+BSA; Group IIIb,TCM-199+BSA+oviductal cells; Group IVa, TCM-199+FCS; and Group IVb, TCM-199+FCS+oviductal cells. Aferwards, oocytes werefxed with acetic acid-ethyl alcohol and stained with aceto-orcein to determine nuclear maturation. When compared between anestrusand diestrus stages for all parameters (undetermined nuclear material, germinal vesicles, germinal vesicle break down, metaphase I,metaphase II, and degenerated) in diferent media, the diferences were found to be signifcant statistically in Group IIa (22.9%) andGroup IIIb (35.7%) for the germinal vesicle stage (P < 0.05) as compared to the other groups. In conclusion, in the oocytes obtained frombitches in diestrus and anestrus supplemented with FCS or BSA in SOF medium without oviductal cells, more positive effects were seenon canine oocyte maturation than with TCM-199 medium supplemented with same protein sources and oviductal cells.

Bu çalışma olgun olmayan ve in vitro olgunlaştırılmış kedi oositlerinin partenogenetik aktivasyonu üzerine 6-Dimetilaminopurin (6- DMAP) ve Sikloheksimidin (CHX), elektik uyarımı ve kalsiyum ionoforla birlikte farklı kullanım kombinasyonlarının denendiği bir çalışma olarak tasarlandı. İn vitro olgunlaştırma (IVM) aşamasının 44. saatinde polar cisimciği attığı gözlenen oositler olgun (MII), atmayanlar ise olgun olmayan (MI) olarak kabul edildi. Aktivasyon sonrası kültüre aktarılan oositler 48 saat sonra değerlendirildi ve yarıklanmayanlar kültürden çıkarıldı. Yarıklanan oositler/embriyolar Modifiye Sentetik Ovidukt Medyumu (mSOF) içerisinde dört gün daha kültüre devam ettirildi. Kültürün altıncı gününde de embriyolar kaliteleri yönünden değerlendirilerek kaydedildi. Bu çalışma sonuçları göstermiştir ki, (I) gerek olgun, gererekse de olgun olmayan kedi oositleri parthenogenetik aktivasyon sonrasında morula ve blastosist aşamasına ulaşabilmektedir, (II) elektrik ve 6-DMAP’ın birlikte kullanıldığı aktivasyon tekniği, olgun ve olgun olmayan oosit aktivasyonu gruplarının her ikisinde de en başarılı sonuçları vermiştir, (III) çalışmada olgun olmayan oositlerin aktivasyonundan elde edilen morula ve blastosist aşamasındaki embriyolar bu alanda ilktir.

Ramazan ayında oruç tutmanın kardiyak hastalardaki etkisi üzerine yapılmış bir çok çalışma bulunmaktadır. Ancak stabil kardiyak hastalarda ekokardiyografik olarak ölçülen asendan aorta elastikiyet parametrelerinin (aortik distensibilite (AD) ve aortik strain (AS) oruç tutunca etkilenip etkilenmediğine ilişkin yapılmış bir çalışma bulunmamaktadır. Bu nedenle biz bu çalışmada aortik elastikiyet parametreleri ile oruç tutmanın ilişkisini araştırmayı planladık. Yöntemler: Bilinen kardiyak hastalığı olan ve Ramazan ayı boyunca oruç tutan 20 hasta (10 kadın, 10 erkek ve ortalama yaş 52,1) çalışmaya alındı. Aotik elastisite parametreleri olarak AS ve AD, ekokardiyografi ile asendan aorta çapları dikkate alınarak ölçüldü. Ölçümler 3 defa tekrarlandı: İlk ölçüm Ramazan başlamadan hemen önce (BR), ikinci ölçülm Ramazan ayı sırasında (DR) ve son ölçümde Ramazan ayından 2 hafta sonra (AR) yapıldı. Bulgular: Her üç zamanda ölçülen aortik elastisite parametreleri arasında istatistiksel bir fark saptanamadı (AS: 8,71±3,94, AD: 0,32±0,18 ve 10,26±6,14, 0,39±0,27 ve 9,31±4,28, 0,37±0,22; sırasıyla BR, DR, AR; p>0,05). Sonuç: Çalışma bulgularımız göstermektedir ki stabil kardiyak hastalarda Ramazan ayında oruç tutmanın aortik elastisite üzerine olumsuz etkisi bulunmamaktadır.

Araştırmanın amacı ilköğretim okulu öğretmenlerinin içsel motivasyonları ve örgütsel kimliklerine yönelik görüşlerini belirlemek ve bu iki değişkene yönelik görüşleri arasında anlamlı ilişki olup olmadığını saptamaktır. İlişkisel tarama modelinde gerçekleştirilen araştırmanın evrenini 2011-2012 eğitim-öğretim yılı Düzce ili Kaynaşlı ilçesi ilköğretim okullarında görev yapan 166 öğretmen oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak Örgütsel Kimlik Ölçeği ile İçsel Motivasyon Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmaya göre öğretmenlerin örgütsel kimlik ve içsel motivasyon algıları yüksek düzeydedir. Öğretmenlerin örgütsel kimlik ve içsel motivasyon algıları arasında düşük düzeyde pozitif yönlü ve anlamlı bir ilişki saptanmıştır. Cinsiyet, yaş ve kıdem öğretmenlerin örgütsel kimlik algılarında anlamlı fark ortaya çıkarmıştır.

Amaç: Bu çalışmanın amacı Rize ilindeki çocuk hastalarda şu ana kadar araştırılmamış olan hepatit A, B ve C seropozitiflik oranını belirlemek, ülkemizin diğer bölgeleri ile karşılaştırmak ve çocuk hastalarda sınırlı sayıdaki epidemiyolojik çalışmalara katkı sağlamaktır. Gereç ve Yöntemler: Rize Eğitim ve Araştırma Hastanesi pediatri servis ve polikliniklerine 01.01.2010-31.12.2011 tarihleri arasında farklı şikayetlerle başvurmuş 0-16 yaş grubu hastalar çalışmaya alındı. Enzyme Linked Immunosorbend Assay (ELISA) yöntemi ile (Abbott Architect) üretici firmanın önerileri doğrultusunda çalışıldı. Anti-HAV IgM, Anti-HAV IgG, HBsAg, Anti-HBs, Anti-HBcIgM ve G ile Anti-HCV testleri retrospektif olarak incelendi.Bulgular: Çalışmaya alınan 1173 çocuk hastanın 748ü (%63,8) erkek 425sı(%36,2) kız idi. Yaşları 0 ile 17 arasında olup, yaş ortalaması 5,61±4,21 yıl idi. Anti- HAV IgG seropozitifliği %29,5 (202/684) ve Anti-HAV IgM pozitifliği %2,5 (17/682) olarak saptandı. Birlikte pozitiflik %3,8 oranı ile 7 hastada tespit edildi. Anti-HAV IgG seropozitifliği olan 202 hastadan 107si erkek (%53), 95i kızdı (%47). Cinsiyet bakımından aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0,0001). Toplam 1173 çocuk hastanın HBsAg, Anti-HBs, AntiHBcIg M, AntiHBcIg G ve Anti-HCV seropozitiflikleri değerlendirildiğinde; sırasıyla %2,4, %79,4, %0,5, %10,1 ve %0,6 olarak saptandı. HBsAg ve Anti-HBs birlikte pozitifliği sadece 3 hastada tespit edildi. Hiçbir çocukta Anti-HIV pozitifliği görülmedi. HAV, HBV ve HCV için değişik yaş grupları arasında seropozitiflik oranları yönünden anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür. Haziran 1998de ulusal aşı programının başlamasıyla birlikte Anti-HBc Ig G ve Anti-HBs pozitifliği 1998den sonra doğanlarda daha yüksek olduğu görülmüş ve istatistiksel olarak da anlamlı bulunmuştur.Sonuç: Bu çalışmada; HAV için aşılamanın yanı sıra eğitimle birlikte sanitasyon tedbirlerinin etkin bir şekilde kullanılması ve altyapı eksikliklerinin giderilmesi HAV enfeksiyonun görülme oranını azaltacağı vurgulanmıştır. Ayrıca hepatit B ve hepatit C seroprevalans oranları, ülkemizdeki genel nüfus oranlarıyla uyumludur. Ülkemizde çocukluk çağında HBV ve HCV seroprevalansıyla ilgili daha fazla çalışma yapılmalıdır. Ulusal Hepatit B Aşı Programı (UHBAP) uygulamasında hedef değerlere ulaşılması için toplumun daha da bilinçlendirilmesi gerekmektedir.

-

Bilimsel doğa arştırması için en iyi felsefî yöntem nedir? Düşünce tarihi boyunca bu soruya verilen cevaplar, iki temel kategori altında sınıflanabilirler: Doğaya yapılan Teleolojik ve Mekanik yaklaşımlar. Bu yaklaşımların çeşitli izahlarından anlaşılmaktadır ki her bir yaklaşım, onunla çatıştığı gerekçesiyle, diğerini dışlayan bir alternatif olarak sunulmaktadır. Fakat, Aydınlanma felsefesinin köşe taşlarından biri olan îmmanuel Kant, bilimsel doğa araştırması için en iyi felsefi yöntemin bu iki yaklaşımın her ikisinin de doğaya uygulanması olduğunu ve bunu gerçekleştirmenin de zannedildiği gibi çatışkılı/çelişkili bir durum olmadığını ileri sürmektedir. Bu makale, Kant'in bu işi, yani, görünürde çatışkılı olan bu iki yaklaşımı doğaya uygulama işini, niçin ve nasıl gerçekleştirdiğini analiz etmeyi amaçlamaktadır.

-

Dumping sendromu ve dumping sendromu ile birlikte olan alkalen reflü gastrit sendromu için çok sayıda farklı düzeltici ameliyat tarif edilmiştir. Bu ameliyatların nisbi etkinliğini mukayese eden kontrollü çalışmalar yoktur. Onların etkinliğinin analizi güçtür, çünkü, bu düzeltici ameliyatlarının çoğunun erken sonuçları iyi olmakla birlikte geç dönem sonuçlan başarısız olabilir. 1989-2001 yılları arasında tedavi edilmiş, Dumping sendromu ve Dumping sendromu ile birlikte alkalen reflü gastrit sendromu olan toplam 21 hastanın klinik özellikleri ve düzeltici ameliyat sonuçlan, retrospektif olarak incelenmiştir. Ameliyat öncesi tüm hastalarda üst gastrointestinal grafiler, endoskopi ve sintigrafik muayene yapılmıştır. Hastaların uzun evre klinik takip bilgileri, hastane müşahadelerin gözden geçirilmesi, hastalarla doğrudan görüşme veya telefonla öğrenilmiştir. Klinik değerlendirme için Visick skalası kullanılmıştır. 21 hasta arasında 19'unda geç dönem sonuçları öğrenilmiştir. Roux-en-Y gastrojejunostomi 10 hastada başarılı bulunmuştur. Bir hastada Roux staz sendromu gelişmiştir. Bu hastada Neartotal gastrektomi uygulanmıştır. Medikal tedaviye cevap alınamayan ağır dumping ve dumping/alkalen reflü gastrit sendromlu hastalar için edindiğimiz tecrübeler ve literatür ışığında aşağıdaki stratejiyi öneriyoruz: a)Piloroplastili hastalar için kendi deneyimimiz olmamasına rağmen pilor rekonstrüksiyonu, b)Primer ameliyatında gastrojejunostomili hastalarda gastrojejunostomili iptali en basit ve fizyolojik yöntem olarak görünmektedir. c)Primer ameliyatında Billroth-I veya Billroth-II uygulanmış hastalarda Roux-en-Y konversiyonu Roux staz sendromu gibi komplikasyonlarına rağmen en etkili düzeltici ameliyattır.

-